در خصوص مالیات به نظر می رسد ذکر نکات ذیل خالی از لطف نباشد…
چگونگی برخورد حسابرسان در خصوص کفایت ذخیره مالیات
۱ – احتساب ذخیره جهت یک تعهد محتمل ، شرط لازم است نه کافی . مطابق استاندارد های حسابداری هرگاه نتوان به گونه ای اتکاپذیر مبلغ تعهد را برآورد کرد ، هیچ لزومی به شناسایی ذخیره نمی باشد و در چنین شرایطی ، افشای مناسب کفایت می کند.
۲ – بحث مبنا و ملاک قابل اتکاء در خصوص اندازه گیری مالیات ، یکی از موضوعات پر ابهام و چالش برانگیز برای مودیان ، دستگاه مالیاتی و حسابرس است. تجربه نشان داده به ضرس قاطع نمی توان گفت مبلغ مندرج در برگ تشخیص و حتی برگ قطعی مالیات ملاک اتکاپذیری برای مبنای اندازه گیری ذخیره مالیات قرار دارد ، زیرا در مراحل بعدی دادرسی مالیاتی جرح و تعدیل مبالغ مندرج در برگ های یاد شده نیز محتمل است. به نظر می رسد در چنین شرایطی روند تشخیص مالیات های نهایی شده ۳ الی ۵ سال پیشین را می توان ملاک عمل قرار داد.
۳ – در خصوص نحوه ی برخورد حسابرس با موضوع کسری ذخیره مالیات ، همه ی حالات ایراد از ابهام گرفته تا عدم توافق ، متصور است و در چنین شرایطی ، بند شرط یا بند تاکیدی نمودن آن در گزارش ، به قضاوت حرفه ای حسابرس بستگی دارد.
۴ – مسئولیت تهیه صورتهای مالی شرکت سهامی عام صنعتی مینو طبق استانداردهای حسابداری، با هیئت مدیره شرکت است. این مسئولیت شامل طراحی، اعمال و حفظ کنترل های داخلی مربوط به تهیه صورت های مالی است به گونهای که این صورت ها عاری از تحریف با اهمیت ناشی از تقلب یا اشتباه باشد.
۵ – مسئولیت این مؤسسه، اظهار نظر نسبت به صورت های مالی یاد شده براساس حسابرسی انجام شده طبق استانداردهای حسابرسی است. استانداردهای مزبور ایجاب می‌کند این مؤسسه الزامات آیین رفتار حرفه‌ای را رعایت و حسابرسی را به گونهای برنامه‌ریزی و اجرا کند که از نبود تحریف با اهمیت در صورتهای مالی، اطمینان معقول کسب شود.
