استانداردهای گزارشگری مالی بین المللی (IFRS)، به مجموعه‌ای از استانداردهای حسابداری گفته می‌شودکه توسط هیات استانداردهای حسابداری بین المللی(IASB) تدوین شده‌اند. هدف این استانداردها، تهیه صورتهای مالی شرکت‌های سهامی در قالب یک استاندارد جهانی است.
استاندارد های گزارشگری مالی بین المللی
هیات استانداردهای حسابداری بین المللی (IASB)، یک نهاد مستقل در لندن است که ۱۵ عضو از کشورهای مختلف دارد و کار خود را از سال ۲۰۰۱ آغاز کرده است. پایه‌گذاری این هیات توسط شرکت‌های بزرگ حسابداری، موسسات مالی خصوصی و تعدادی دیگر از سازمان‌های حرفه‌ای در حوزه حسابداری انجام شده است. تا کنون بیش از ۱۲۰ کشور استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی را برای گزارش دهی مالی شرکت‌های خود الزامی دانسته‌اند. با پذیرش استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی، یک شرکت می‌تواند صورتهای مالی خود را با اصول مشابه به شرکت‌های رقیب خارجی ارائه کند. در نتیجه قابلیت مقایسه بین اطلاعات این شرکت‌ها وجود داشته و علاوه بر آن شرکت‌های مادری که شرکت‌های تابعه آنها در سایر کشورهایی وجود دارند که استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی را پذیرفته‌اند قادر خواهند بود تا یک زبان مشترک حسابداری داشته باشند. همچنین بکارگیری استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی می‌تواند برای شرکت‌هایی که قصد افزایش سرمایه‌گذاری خارجی خود را دارند، سودمند باشد. با پذیرش استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی، یک شرکت می‌تواند صورتهای مالی خود را با اصول مشابه به شرکت‌های رقیب خارجی ارائه کند. همچنین بکارگیری استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی می‌تواند برای شرکت‌هایی که قصد افزایش سرمایه‌گذاری خارجی خود را دارند، سودمند باشد. با وجود اعتقاد برخی بر ضرورت پذیرش جهانی استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی ، عده‌ای بر این باورند که پذیرش کامل استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی موجب کاهش کیفیت گزارش‌دهی های مالی خواهد شد و این تصور وجود دارد که تحمل هزینه های بالای تغییر استاندارد داخلی به استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی، مزایای بالایی را ایجاد نخواهد کرد.
نمونه‌هایی از برخی تفاوت‌ها بین استاندارد حسابداری ایران و استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی
به دلیل نزدیک بودن استاندارد های حسابداری با استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی بخش قابل توجهی از این دو استاندارد بر هم انطباق دارد ولی تفاوت‌های معنی‌دار موجود را می توان به صورت زیر طبقه بندی کرد:
در سطح مفاهیم کلی
تدوین کنندگان استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی برای بالا بردن شرایط سازگاری استانداردها با شرایط کشورهای مختلف بیشتر بر اصول و مفاهیم کلی تاکید کرده‌اند در حالیکه استانداردهای حسابداری جاری بیشتر به جزییات پرداخته‌اند.
در سطح استانداردهای حسابداری
به عنوان نمونه مخارج تحقیق و توسعه در استاندارد حسابداری شماره ۷ داخلی، در تاریخ وقوع به هزینه منظور می شوند ولی در استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی مخارج تحقیق هزینه می‌شوند اما مخارج توسعه‌ای به عنوان مخارج سرمایه‌ای در نظر گرفته می‌شوند .
نحوه اجرای استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی در ایران
در ایران با توجه به حرکت به سمت ایجاد بازار سرمایه بین المللی، بورس اوراق بهادار در نظر دارد تا استفاده از این استاندارد را از سال ۹۵ در شرکت‌های بورسی اجرایی کند. به این ترتیب تمام شرکت‌ها و نهادهای ثبت شده در بورس و شرکت‌های فرعی و وابسته آنها مجاز به ارائه صورتهای مالی تلفیقی استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی هستند و لزومی به ارائه صورتهای مالی تلفیقی بر اساس استانداردهای ایران ندارند. با در نظرگرفتن موضوع فوق نیاز به تبدیل اطلاعات مالی از استانداردهای جاری به استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی ضروری بوده و برای رسیدن به این مهم داشتن دو توانمندی در شرکت‌های بزرگ نیز لازم است. نخست اینکه کارشناسان مالی باید تخصص لازم در خصوص تغییرات بین این دو استاندارد را داشته باشند و دوم، داشتن ابزاری توانمند جهت ترجمه اطلاعات مالی به استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی است.
چگونگی حرکت به سمت استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی
تمام شرکت‌هایی که قصد بکارگیری استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی را دارند باید صورتهای مالی آغازین مبتنی بر استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی در تاریخ جابجایی به این استاندارد را ارائه دهند. در این صورتهای مالی، باید نکات زیر مدنظر قرار گیرند:
- شناسایی کلیه دارایی‌ها و بدهی‌ها آن طور که استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی الزام کرده است .
- مواردی کهاستانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی اجازه نداده به عنوان دارایی یا بدهی شناسایی شوند، در نظر گرفته نشوند .
- تغییر طبقه‌بندی اقلامی که تحت استاندارد حسابداری داخلی به عنوان دارایی و بدهی شناسایی شده‌اند ولی در انواع متفاوت با استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی این طبقه‌بندی انجام شده است .
در برخی شرایط استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی به صورت گذشته‌نگر مورد استفاده قرار می‌گیرد که در این صورت به قضاوت مدیریت در خصوص شرایط ایجاد رخداد نیاز دارد .
همچنین استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی الزام می‌کند تا چگونگی گذر به استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی را در صورتهای مالی را افشا کنند.
با در نظر گرفتن شرایطی که یک شرکت ملزم به رعایت آن در رسیدن به صورتهای مالی برمبنای استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی است مشخص می‌شود که باید کلیه رخدادهای مالی یکبار دیگر با رویکرد استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی مورد قضاوت حرفه‌ای قرار گرفته و مجدداً ثبت شوند، هرچند که احتمال دارد بسیاری از این رخدادها به دلیل شباهت‌های بین دو استاندارد دارای ثبت مالی یکسانی باشند.
ویژگی‌های یک نرم افزار مالی برای استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی
یک نرم افزار مالی اگر دارای رویکردی جهت نگهداشت ثبت‌های حسابداری بر مبنای دو استاندارد داخلی و استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی باشد می‌تواند برای حسابداران حرفه‌ای بسیار سودمند باشد زیرا بهترین رویه برای تهیه گزارش‌های مالی برمبنای استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی انجام قضاوت حرفه‌ای برای هر یک از رویدادهای مالی است. از سایر خصوصیاتی که برای یک نرم افزار مالی با پشتیبانی از استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی می‌توان در نظر گرفت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- قابلیت ارائه صورتهای مالی به هر دو استاندارد
- قابلیت انتقال اسناد مالی مشابه بین دو استاندارد برای سهولت و سرعت دسترسی به گزارش‌های مالی
- قابلیت ارائه گزارش‌های مقایسه‌ای بین دو استاندارد
همچنین بخوانید :
