پادکست شماره ۴ | هزینه یابی جذبی

در روش هزینه‌‌های جذبی، هزینه‌‌های زیر گنجانده می‌‌شوند:

مواد مستقیم

نیروی کار مستقیم

هزینه‌های سربار متغیر تولید

هزینه‌های سربار ثابت تولید

تفاوت هزینه یابی جذبی و مستقیم

1. سربار ثابت ساخت در هزینه یابی جذبی (کامل) به میزان فروش رفته به هزینه منظور می گردد ولی در هزینه یابی مستقیم (متغیر) کل سربار ثابت ساخت پیش بینی شده به عنوان هزینه دوره تلقی می گردد.
2. سربار ثابت ساخت در هزینه یابی جذبی جزو قیمت تمام شده محصول است ولی در هزینه یابی مستقیم جزو هزینه های دوره می باشد.
3. در هزینه یابی جذبی انحراف حجم یا ظرفیت محاسبه می گردد ولی در هزینه یابی مستقیم انحراف حجم یا ظرفیت وجود ندارد.

تذکر:

بدیهی است انحرافات هزینه های متغیر (مواد مستقیم، دستمزد مستقیم و سربار متغیر ساخت) در صورت وجود، در هر دو روش هزینه یابی محاسبه و در صورت حساب سود و زیان منظور خواهند شد.

تذکر:

در برخی از متون هزینه یابی کامل با نام های هزینه یابی رسمی، هزینه یابی توافقی و هزینه یابی سنتی آمده است.

نکته:

این روش برای گزارشگری مالی در نهادهای رسمی یک روش پذیرفته شده است.

ولی در حسابداری مدیریت مقبولیت چندانی نیافته است.

زیرا اطلاعات تهیه شده براساس این روش اغلب موجب تصمیماتی می شود که اقتصادی نیست.

آن چه تا کنون در دروس مختلف حسابداری آموخته اید بر مبنای هزینه یابی جذبی بوده است.

نکته:

طرفداران هزینه یابی مستقیم (متغیر) معتقدند که سربار ثابت ساخت، اصولا هزینه ناشی از تولید نیست.

بلکه هزینه ای است که پیش نیاز تولید می باشد.

در این روش تاکید زیادی بر تفکیک هزینه ها به ثابت  و متغیر وجود دارد، در حالیکه در روش جذبی اصولا هزینه ها به ثابت و متغیر تفکیک نمی شوند.

تذکر:

روش هزینه یابی مستقیم برای گزارشگری مالی روش پذیرفته شده ای نیست.

ولی در حسابداری مدیریت جایگاه بسیار مهم و موثری دارد.

به طوریکه بسیاری از تصمیم گیری های مدیریت براساس اطلاعاتی صورت می گیرد که براساس این روش تهیه شده است.

مانند تجزیه و تحلیل نقطه سر به سر.